– Τώρα που είπες για τη Φιορεντίνα, για πες μου για το μεγάλο διπλό στην Ιταλία. Είχες πετύχει και το νικητήριο γκολ...
«Θυμάμαι πως κανείς δεν πίστευε σε εμάς σε εκείνο το παιχνίδι. Η Φιορεντίνα ήταν εξαιρετική ομάδα με πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Κανείς δεν περίμενε να νικήσουμε γιατί ήταν και ένα παιχνίδι σημαντικό για πρόκριση. Αυτή η νύχτα έμεινε αξέχαστη. Κάναμε ένα φανταστικό παιχνίδι, σκοράραμε τρία γκολ, είχαμε πολλές ευκαιρίες και παίξαμε ως ομάδα. Ήταν τρελό που νικήσαμε και θυμάμαι όταν γυρίσαμε στη Θεσσαλονίκη και στο αεροδρόμιο ήταν οι οπαδοί και μας περίμεναν. Για μία εβδομάδα απολαμβάναμε αυτή τη νίκη. Ιστορική νίκη για όλους. Επίσης μπορώ να σου πω ότι εκείνο το βράδυ η Γαλατασαράι είχε στείλει άνθρωπο στο γήπεδο και με είδε».
– Δηλαδή τι έγινε με τους ανθρώπους της Γαλατασαράι;
«Μετά το παιχνίδι επικοινώνησαν μαζί μου πρώτη φορά. Εκείνο το παιχνίδι ήταν η αρχή. Όλα ξεκίνησαν εκεί. Και ήρθαν ξανά στη Θεσσαλονίκη όταν παίξαμε κόντρα στη Σλόβαν Λίμπερετς που ήταν το τελευταίο για τους ομίλους και είχα σκοράρει και εκεί. Μετά από εκείνο παιχνίδι άρχισαν οι επαφές με τον ατζέντη μου και το κλαμπ».
– Ένιωθες πίεση που σε παρακολουθούσαν σκάουτς από μεγαλύτερες ομάδες;
«Όχι, όχι ένιωθα πολύ ωραία. Σκέψου ότι μόλις το έμαθα, έπαιζα ακόμα καλύτερα (γέλια). Ήμουν νέος μάλλον και το είχα πάρει έτσι».
– Ποιο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ θυμάσαι πιο έντονα;
«Θα πω το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό, όταν ήμασταν στα play-offs. Εφόσον νικούσαμε θα βγαίναμε στη 2η θέση και θα πηγαίναμε στα προκριματικά του Champions League και το θυμάμαι γιατί είχα σκοράρει ένα ωραίο γκολ. Μετά το παιχνίδι όλα ήταν υπέροχα, ο Σαββίδης κατέβηκε στα αποδυτήρια, μας έδωσε μπόνους, ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι».
– Πώς ήταν ως χαρακτήρας ο Ιβάν Σαββίδης;
«Ένας gentleman. Δεν μιλούσε πολύ αλλά ήταν ένας πραγματικός κύριος. Έκανε πάντα ό,τι έλεγε, είχε έρθει κάποιες φορές σε μίτινγκ μαζί μας. Κρατούσε πάντα τον λόγο του και για αυτό τον εκτιμώ».
– Με ποιον συμπαίκτη είχες έρθει πιο κοντά;
«Είχα πολλούς συμπαίκτες που είχαμε έρθει κοντά αλλά θα πω τον Μπίσεσβαρ και τον Βαρέλα. Είναι λογικό γιατί με τον πρώτο είχαμε παίξει μαζί όταν ήμουν μικρός στις ακαδημίες και με τον δεύτερο ήμασταν συμπαίκτες στην εθνική ομάδα. Τους ήξερα πριν πάμε στον ΠΑΟΚ. Από εκεί και πέρα είχα πολύ καλή σχέση και με τους Έλληνες, πηγαίναμε για φαγητό, μιλάγαμε συνέχεια».
Πηγή: inpaok.com
